In deze reeks blogposts ga ik in op verschillende soorten goochelkunst en goochelaars. In dit deel gaat het over zakkenrollen of "pickpocketing" het stelen van persoonlijke eigendommen als podiumkunst.
De goochelaar als zakkenroller
Vaak als ik aan tafel kom goochelen maken mensen al een opmerking over hun horloge of portemonnee. Meestal is het de verwachting dat je als goochelaar ook kunt zakkenrollen. En meestal is die verwachting juist.
En daar gaat het horloge...
Leren zakkenrollen
Er zijn talloze boeken, dvd's, downloads, artikelen, youtube-videos en essays over zakkenrollen en (los van de techniek) draait zakkenrollen om twee dingen. Afleiding en oefening. Veel goochelaars oefenen het stelen van horloges op hun eigen arm, maar ik heb ook collega's gesproken die een verfroller aan een tafel monteerde en zelfs een goochelaar die een halve paspop naast hem in de auto had zitten. Zo kon hij onder het rijden met één hand oefenen om een horloge los te maken (en ondertussen zijn aandacht op de weg te houden)
Het lastige is dat je het technische aspect van zakkenrollen prima thuis op je dooie gemakje kan leren. De afleiding is iets wat je enkel kan leren in de praktijk, in een eerdere blogpost vertelde ik hoe goochelen soms net als gamen is. Blijven proberen en steeds een stukje beter worden totdat het bijna automatisme wordt. Dit is bij zakkenrollen niet anders, iedere toeschouwer is anders en moet als je als goochelaar zijn of haar aandacht nét even op een ander punt verleggen om iets onmogelijks te kunnen doen.
Een boek, lecture-notes van een collega-goochelaar en een dvd over zakkenrollen
Een goocheltruc in een goocheltruc
Zo maar een horloge pakken is als act sterk maar lastig. Vaak gebruiken goochelaars een andere truc die bedoeld is om de toeschouwer af te leiden en zo het horloge te stelen. De mogelijkheden hierbij zijn eindeloos, zelf gebruik ik een kaarttrucje met een "omdi-deck" of een gevouwen kaart die tussen hun handen zit, andere collega's gebruiken sponsballen, een ring of zelfs hun eigen telefoon als afleiding om die van de toeschouwer te stelen. Een enkeling is zo bedreven dat ze aan één simpel elastiekje genoeg hebben om iemands horloge afhandig te maken.
Soms draai ik het ook om en doe ik alsof ik iemands horloge ga stelen om een andere truc mogelijk te maken. Een van mijn favoriete trucs is "Double Cross" eigenlijk is dit de moderne variant van de truc met het suikerklontje en de "X". De goochelaar tekent een kruisje op zijn hand en laat deze verdwijnen en op de hand van de toeschouwer weer verschijnen. Door een opmerking over iemands horloge te maken gaat ieders aandacht (en verwachting) uit naar het al dan niet stelen van het horloge van de toeschouwer, dit geeft een hoop ruimte om de échte truc te doen.
De truc met het kruisje, uitgevoerd bij een toeschouwer mét horloge.
Wat kan je stelen?
Horloges, portemonnees, sleutels, oordopjes, keycords, er is eigenlijk geen limiet aan wat je van een toeschouwer af kan pakken. Hoewel sommige dingen makkelijker zijn om te stelen dan andere. Een telefoon in die uit een achterzak steekt is makkelijker mee te nemen dan een toestel dat in een bh is gestoken. Een zonnebril die iemand dichtgevouwen aan zijn kraag hangt smeekt er soms bijna om om gestolen te worden. Het leuke hiervan is dat ik deze halverwege de act zelf op zet. Omdat ik van altijd een bril draag duurt het even voordat de toeschouwer door heeft dat het zijn (zonne)bril is. Bij zakelijke events zijn het de naambordjes die met één simpele knijpbeweging van eigenaar verwisselen. Er twee tegelijk stelen levert ook de mogelijkheid om ze te verwisselen met hilarisch resultaat. Airpods zitten in een glad doosje die je met één simpele beweging uit een broekzak omhoog wipt. Weinig mensen dragen nog een stropdas, toch zijn dit de leukste voorwerpen om te stelen, tijdens het goochelen in een restaurant gebruik ik een servet die ik om de nek van de (zittende) toeschouwer knoop, ondertussen pulk ik langzaam de stropdas los.
Het meest gestolen voorwerp door goochelaars zijn toch wel de horloges. Horloges zijn (afhankelijk van het horloge) relatief makkelijk, de bandjes van de Apple watch zijn zó schandalig makkelijk los te pulken dat het bijna voelt als valsspelen om er een van de toeschouwer af te pakken. Uiteindelijk komt het er op neer om een mogelijkheid te zien die die te grijpen.
De Britse goochelaar Russ Appleby plukt een toeschouwer kaal.
En weer terug..
Het voorwerp (gezien of ongezien) stelen is slechts de eerste stap, vaak houd de goochelaar het horloge of voorwerp achter de rug van de toeschouwer omhoog om deze aan de rest van het publiek te kunnen laten zien. Bij kinderen werkt dit niet omdat deze vaak in hun enthousiasme aan het "slachtoffer" verklappen dat ik iets gestolen heb. De eerste paar keren dat ik succesvol een horloge (of stropdas) jatte zat ik zó hoog in mijn adrenaline dat de toeschouwers nattigheid roken door mijn gedrag. Het rustig blijven en niet mijn enthousiasme laten merken na een geslaagde "steal" is soms nog lastiger dan het stelen zelf.
De briljante Amerikaanse goochelaar Chappy Brazil deed altijd een klein trucje om een horloge afhandig te maken. Als beloning voor de toeschouwer haalde hij uit zijn achterzak een cadeau, dit was een horlogedoosje met daarin het horloge van de toeschouwer. Een andere collega heeft een act met sponsballen en zilveren schaaltjes, de sponsballen gebruikt hij eerst om het horloge te spelen en laat hij daarna op magische wijze van onder het ene schaaltje naar het andere verplaatsen. Als de toeschouwer dit probeert dan zitten er geen balletjes zijn of haar horloge onder het schaaltje.
De zakkenroller als goochelaar
Net als balletje-balletje is zakkenrollen een skill die je kan gebruiken om mensen hun centen afhankelijk te maken of om ze te entertainen. Zo worden goochelaars ook wel eens gevraagd om workshops of lezingen over zakkenrollen aan politie of boa's te geven. Als je weet waar je op moet letten dan kan je een zakkenroller namelijk makkelijker op straat herkennen. Zelf wordt ik wel eens gevraagd om op te treden in gebieden waar veel zakkenrollers actief zijn, zoals bijvoorbeeld markten en/of braderieën. Ik wordt geboekt en gepromoot als "goochelaar" maar in werkelijkheid is het de bedoeling dat ik mijn toeschouwers kaalpluk om ze zo bewust te maken van de aanwezigheid van zakkenrollers die de spullen niet terug geven.
Pickpocket-legende Bob Arno steelt een stropdas
Betrapt
Zakkenrollen is vallen en opstaan, de truc die ik gebruik om een horloge te stelen is vaak op zich zelf staand, mocht ik betrapt worden dan kan ik mij er nog wel redelijk uit praten. Toch is het bijna onontkoombaar om een keer betrapt te worden tijdens het zakkenrollen.
Een collega vertelde ooit in de podcast over de keer dat hij te overmoedig een broekriem probeerde te stelen in een kroeg. Toen de toeschouwer naar beneden keek en hem met zijn riem zag frunniken kwam hij er hardhandig achter daar niet van gediend te zijn. Bij het stelen van de stropdas gebruik naast de server ook wel eens een medaille. Zodra ik betrapt ben geef ik de toeschouwer een medaille voor het betrappen. Terwijl ik deze bij hem om hang ga ik doodleuk verder met het stelen van de stropdas.
Een andere collega vertelde in de podcast dat hij ooit een horloge van een dame had gestolen en terwijl hij in zijn jaszak graaide om deze terug te geven voelde hij allemaal kleine onderdeeltjes, het horloge was uit elkaar gevallen in zijn jaszak.
En soms, soms is het ook gewoon onderdeel van het vak, zakkenrollen kan net als elke andere goocheltruc mis gaan. Het is dan aan de goochelaar (en met een beetje goodwill van de toeschouwer) om daar alsnog met een topact over heen te komen.
Dit was een blogpost uit de reeks: verschillende soorten goochelkunst, voor de andere delen kun je hieronder kijken:
© Goochelaar Tim Horsting 2024
Comments